Nung nakaraang araw, andami naming mga ngdadarama.. Mga in denial, mga ngbbargain, mga humihiling na magkasama parn kami..
mga hindi matanggap na kailangang magkahiwahiwalay dahil nasanay na sa isa't isa.
sa totoo lng, kung pwde lang bang ipetition ang groupings, alam ko may lakas ako ng loob para manguna sa petition na yan..
masakit sakin na hindi na magiging tulad ng dati na, kahit anong mangyari, alam kong magkikita at makakasama ko sila sa lahat ng bagay. Masakit sakin na ngayon, magkakaiba na kami ng ikukuwento sa isa't isa.. Masakit na tanging sa kwento na lang naming malalaman ang mga nangyari sa bawat isa. Na hindi na part ang lahat sa mga mangyayari sa isa't isa.
pero naisip ko.. Ok lang..
bakit? Dahil nanggaling narin sakin ang alam kong mangyayari.. Na kahit ano pa man ang mangyari sa isa't isa, hindi mawawala ang kwentuhan.. Ang part na ishashare parin namin sa bawat isa ang lahat. Dahil ganun kami.. Part kami ng bawat isa so, kahit magkakahiwalay na kami, gagawa at gagawa kami ng way para "magkasama" kami.
magkaiba man ang experiences, iisa parin ang isip at puso.
KAMI PARIN!
c",)
KAMI PARIN..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 mga epaL:
TAYO PA DIN! :') Kanina habang nagduduty kami, naisip ko, kung sama-sama tayom hindi siguro tayo tulog. :))
Hahaha! Malamang! Nakwento nb sau ni pong yung moment namen sa ER na bgla ka namen naisip? Hehehe! Hbng duty dn kme naisip ko malamang magulo tau dun s malabon.
iba talaga pag "tayo" yun bang kahit pagod sa duty puno pa rin ang energy.. :') nakaka-miss naman, nalungkot na naman ako... :/
Wag kna malungkot kim.. Kasi eto na e.. Lately nga, narealize ko, kahit ndi nko sumali sa chikahan, kuntento nko nang pinapanuod ko lang kayo, na pinapakinggan ko lang ingay nyo. Ewan ko ba.. Iba talaga tayo..
Post a Comment